Kim jest Słavek Kubat vel POPandy Warhlok vel SKAVEK.Q. vel Sławomir Kubat?

Trójcą Psycho-Artystyczną! Sławomir Kubat to ten, który był pierwszy. Potem stworzył SKAVKA.Q.,a ten znowu posklejał, ulepił i pospawał z tego, co akurat znalazł na hasioku i co tam miał pod ręką POPandy WARHLOKA ze Rybnika.

Twoje działania obejmują wiele dziedzin, m.in. teatr, film, sztuki plastyczne, fotografię. Z czego wynika taki rozstrzał twoich artystycznych aktywności?

Najprościej mógłbym powiedzieć, że wszystkie te dziedziny sztuki… bardzo lubię! Już od najmłodszych lat rodzice zabierali mnie do kina. W latach 70. XX wieku mieszkaliśmy w Niewiadomiu i kino miałem za blokiem. Później, już mieszkając w Rybniku, sam chodziłem do kin „Górnik” i „Ślązak”. Jednocześnie mój tata amatorsko zajmował się fotografią, czym mnie oczywiście pozytywnie zaraził. Sam w łazience wywoływał zdjęcia. Dla mnie, 6-letniego chłopca, był to swego rodzaju rytuał. Czerwone tajemnicze światło, cisza w łazience, zapach chemikaliów i obserwowanie, jak na naświetlonym papierze zanurzonym w wywołaczu pokazują się obrazki. Nigdy nie wiedziałem, co się ukarze i właśnie to była ta „najlepsiejsza” tajemnica! Teatr? Teatr był w moim życiu od przedszkola. Przyjeżdżał do nas Pan Magik i poza czarowaniem pokazywał nam teatrzyk kukiełkowo-pacynkowy. W szkole podstawowej były tzw. „Artosy”, czyli wyjścia do teatru na przedstawienia. A to, że stanąłem na scenie i coś tam powiedziałem do publiczności na widowni, zawdzięczam Marcinowi Komorowskiemu. Prowadził na początku lat dwutysięcznych Grupę Teatralną „Domokrążni Artyści” i poprosił mnie o zrobienie kilku rekwizytów do jego spektaklu „Nudna, a krótka sprawa o Piramie i Tysbie, a krótka, a śmieszna, a tragiczna” na podstawie „Snu nocy letniej” Williama Szekspira. Rekwizyty zrobiłem, a że aktorów brakowało, to i zagrałem w spektaklu. Premierę mieliśmy w Katowicach na scenie „W Malarni” Teatru Śląskiego podczas I Festiwalu Kultury Absurdalnej „Absurdalia 2007” w Katowicach. A potem już był „antyTEATR”, Teatr Mariana Bednarka (najdłużej), a okazjonalnie Teatr „Safo” i Radlińskie Studio Teatralne. A z chęcią tworzenia sztuk plastycznych to się już urodziłem i chęć tę mam do dziś. Nie wspomnę o psychicznie niezrównoważonych pomysłach!

Czy któraś dziedzina jest ci szczególnie bliska?

Aktualnie właśnie sztuki plastyczne, bo niezależność i takie tam… Kiedyś, gdy grałem w teatrach, to właśnie teatr stawiałem na pierwszym miejscu. Lubię tworzyć w grupie. Jednak w teatrze jest się tylko jednym z trybików, a ja aktualnie wolę jednak… jak sam sobie rzepkę skrobię i sam ją sobie zje… o przepraszam: podzielę się z oglądaczami!

Potrzeba twórczego wyrażania się i komentowania świata tkwiła w tobie od zawsze czy pojawiła się z czasem?

Od dzieciństwa coś tam zawsze skrobałem. Nawet aparatem taty zdjęcia robiłem. Jednak świadoma twórczość, o czymś mówiąca, przyszła pod koniec lat 90., gdy urodził się mój syn Aleksander i związana była z fotografią. Wtedy stworzyłem sobie fabrykę fotografii raczej psychicznie niezrównoważonych, czyli Psycho Foto Terror Brigade „POSITION 69” i pod jej szyldem stworzyłem „Psycho Kuraki”, „Psycho Ślimakos vel Mięczakos” i inne. Potem powstało ManuFUCKtured SKAVEK.Q. Production – pod tą nazwą tworzę rzeczy psychicznie niezrównoważone.

Twoja sztuka jest pełna dwuznaczności i słownych zabaw. Lubisz prowokować?

I to jeszcze jak lubię! Uważam, że sztuka alternatywna i niezależna powinna prowokować. Powinna wręcz zmuszać odbiorcę czy widza do zastanowienia się, co jednak autor miał na myśli. Pokazywać i pozwalać odkrywać w sobie to, czego sami byśmy nie pokazali, bo się boimy lub wstydzimy, a pokazał to nam za nas artysta-twórca. Jednak patrząc na moje zdjęcia czy instalacje plastyczne zdarza się tak, że każdy widzi co innego. I z tego się najbardziej zawsze cieszę. Znaczy to, że u widza wyobraźnia pracuje!

Dajesz drugie życie przedmiotom. Przykładem tego są „Prądcioki”. Skąd ten twórczy recykling?

Zaczęło się od „Psycho Kuraków”. Bo psycho kuraki to takie kurczaki, które udają ludzi. Później stworzyłem „Kiełbasiaki”, które też zawsze chciały wyglądać jak ludzie, mimo że urodziły się kiełbasami. Aż pewnego razu naprawiałem zepsuty czajnik bezprzewodowy i… zobaczyłem ,że na mnie patrzy!!! Czajnik umarł, bo okazał się nienaprawialny. Jednak po miesiącu ożył znowu i stał się pierwszym „Prądciokiem” (bo na prąd był).

Co lub kto cię inspiruje?

Najpierw obserwuję. Jeżeli coś zauważę, to zapamiętuję, a potem tworzę. Twórcy, których dzieła uwielbiam, to – jakże by inaczej – Andy Warhol, Salvador Dali i Banksy.

Jak wpływa na Ciebie i twoją twórczość pandemia? Odnajdujesz się w strefie wirtualnej?

Zaraza niczego nie zmieniła w tym, co robię. Jakby jej w ogóle nie było! Chociaż gdyby nie Covid-19, nie stworzyłbym najnowszej mojej produkcji „Zamaskowane Ubranko Antywirusowe”. Ubranie uszyte z 221 maseczek ochronnych.

Nad czym teraz pracujesz?

Będzie to „Kaseta”. Najdroższa kaseta video w okolicy!

SŁAVEK KUBAT vel SKAVEK.Q. vel POPandy WARHLOK ze RYBNIKA!

Twórca i założyciel ManuFUCKtured SKAVEK.Q. Production – fabryki rzeczy psychicznie niezrównoważonych, Psycho Foto Terror Brigade „POSITION 69” – fabryki fotografii psychicznie niezrównoważonych oraz Fabryki Niby-Filmów. Członek grup teatralnych:

„DOMOKRĄŻNI ARTYŚCI”, „antyTEATR”, „Teatr Mariana Bednarka”. Współpracuje z TEATREM SAFO oraz Radlińskim Studiem Teatralnym, członek Klubu Filmu Niezależnego z Rybnika. Twórca ręczno-szablonowych obrazków na koszulkach, street-art zinów oraz instalacji plastycznych. W latach 1991-1994 członek reggae’owej formacji muzycznej Trava Dub Band (kaseta: Trava Dub Band „To nie jest ptak”). Współzałożyciel Grupy Artystycznej „Art Anarche Brigade”. Mieszka i tworzy w Rybniku i Radlinie.