„Sticky Fingers Club” to spektakl o ponoszeniu porażki, gdzie postacie zawsze stanowią drugi plan. Notorycznie zajmują czwarte miejsce, a w walce o Oscara konkurują z niedoścignioną Meryl Streep. W obliczu ciągłych porażek stwarzają przestrzeń celebracji, w której to oni są gwiazdami. Na własnych zasadach świętują bycie nieidealnym, wspierają się i stawiają sobie wyzwania. Wśród wyrazistych charakterów, znajduje się śpiewaczka operowa kochająca muzykę bez wzajemności, neurotyczna paniusia, przebrzmiały gwiazdor oraz tancerka, której nigdy nie dane było zatańczyć solowej sceny.

Spektakl jest dowcipnym, autoironicznym, ale nie pozbawionym gorzkiego posmaku pochodem przegranych. Dotyka tematu opozycji sukces – porażka, a właściwie drażliwego zagadnienia znajdowania się „tuż za”. Tuż za zwycięzcą, tuż za podium, tuż pod kreską. Tej denerwującej, trafiającej w najczulszy punkt, sytuacji bycia w wąskiej grupie nominowanych, ale ostatecznie zmuszonych do tego, by obejść się smakiem, i wreszcie zapomnianych, bo kto pamięta o wicemiss czy o tym, kto jako czwarty dotarł na metę?
Natalia Szafrankiewicz, taniecPOLSKA.pl

 

Spektakl zarówno w sferze ruchowej jaki w wyrazistym, frontalnym “attitude” performerów, nawiązuje do kultury queerowej, ballroomowej i samego tańca vogue. Tu dla społecznego wykluczenia i nienormatywności otwierana jest przestrzeń na ujawnienie barwnej tożsamości. Odwołania popkulturowe do queerowego mainstreamu, popularnych pokazów mody, czy do Bohemian Rhapsody zespołu Queen, dodają Sticky Fingers Club ogromnej dozy poczucia humoru i autoironii. Spektakl porusza szerszy problem porażki, oraz idące za tym wykluczenie i zapomnienie, bez sięgania do uogólnień czy moralizatorstwa. Wykorzystywane są w nim narzędzia teatralne i choreograficzne, w związku z czym ciężko go zaszufladkować i sklasyfikować. Podważając normy społeczne staje się choreografią krytyczną.

Koncepcja, choreografia, wykonanie: Daniela Komędera-Miśkiewicz, Dominika Wiak, Dominik Więcek, Monika Witkowska
Wsparcie dramaturgiczne: Konrad Kurowski
Reżyser oświetlenia: Krystian Koźbiał
Muzyka: Przemek Degórski
Kostiumy z użyciem projektów autorstwa Krystiana Szymczaka, Edvarda Kuzmicha,
Romana Marchewki.
Producenci: Gdański Festiwal Tańca / Klub ŻAK, Lubelski Teatr Tańca
Premiera: 03.09.2020 / 12. Gdański Festiwal Tańca

Spektakl powstał w ramach programu „Przestrzenie Sztuki” finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Operatorem projektu w Lublinie jest Centrum Kultury w Lublinie.